تکنیکت منو کشته

سلام عزیزدلم، قربون این شیرین کاریها و جذابیتت برم من که هر روز که میگذره مامانی و بابایی رو عاشقتر می کنی. از وقتی شروع کردی به چهاردست و پا رفتن خیلی قشنگ میری: یکی از زانوهاتو خم می کنی و مچ اون یکی پاتو خم می کنی و به صورت نشستن و خزیدن و چاردست و پا میری. فعلا دوربین در دسترسم نیست که ازت فیلم یا عکس بگیرم ولی هر لحظش توی ذهن خودم ثبت میشه. امروز که 13تیر 91 اه یعنی ی روز بعد از تولد بابایی، توی خونه داشتیم با هم قدم میزدیم. ماشااله تند تند راه میری و قدمای بلند بر میداری خیلی با مزه. قربونت برم، خلاصه، توی مسیر توپتو دیدیم. من عمدا از بین موانع ردت می کنم تا مهارت راه رفتنت تکمیل بشه. تو هم خوب بلدی و جاهایی که لازمه پاتو بلند می کنی و رد میشی. همین طور که داشتی تو رو شوت می کردی توپ رفت و بین دو تا مبل به گوشه یکی از مبلا گیر کرد. قدم زنان رفتیم به همون جا فکر نمی کردم بتونی جهت یابی کنی و توپ رو خارج کنی اما منو شگفت زده کردی. وقتی به توپ رسیدی پاتو بلند کنی و رفتی روی توپ؛ این کارت باعث شد توپ از محلی که گیر کرده بود خارج بشه بعدش اومدی پایین و با گوشه پا توپ رو شوت کردی بیرون. واقعا مبهوت شدم و به تو افتخار کردم و خدا رو هم شکر کردم که به ما چنین پسر با زکاوتی داده. خیلی خوشحالم و بهت افتخار می کنم عزیزم.